Փոքրիկ աղջիկը` ձեռքին երկու խնձոր, մոտենում է մայրիկին: Մայրը քնքշորեն ու ժպտադեմ հարցնում է. -Փոքրիկս, խնձորներից մեկն ինձ կտա՞ս:

Հույս ունեմ , որ իմ ՖԲ ընկերների մեջ չկան այնպիսիք, ովքեր միայն վերջերս են իմացել, որ Շամպայնը ռեգիոնի անուն է։ Բանն այն է, որ երկու օր առաջ իմ ծանոթներից մեկը՝ Երամիշը, ում հետ ճաշում էի, խոստովանեց, որ ինքն էլ չգիտեր, վարչապետի ասելուց հետո է իմացել, որ շամպայնը ...

Տարիներ առաջ Գ․ Սունդուկյանի անվան Մայր թատրոնի գլխավոր ռեժիսոր Խորեն Աբրահամյանի առանձնասենյակում կարդում էի իր հանձնարարականով Գ․ Սունդուկյանի պիեսներից մեկի նորովի մշակած իմ սցենարը։ Ներկա էին թատրոնի նկարիչ Ե․Սաֆրոնովը, գեղարվեստական մասի բաժնի վարիչ Հենրիկ Բախչինյանը։

Ինչպես փողոցային արագավազ ու ճարպիկ շան վրա նետված փայտի կտոր՝ բողոքս աշնան կիսամութի մեջ անհասցե վնգստում է:

- Երշիկը հացով կեր, որ սիրտդ չխառնի։ Մաման էր ասում։

Հանրային կարգապահության 10 օրենքներ և կանոններ, որոնք գործում են Սինգապուրում:

Նոյեմբերն էլ եկավ։ Հետաքրքիր ա՝ հուլիսին ոչ մի կերպ չես պատկերացնում, որ նոյեմբեր ա գալու, իսկ նոյեմբերին թվում ա, թե հուլիսը չի եղել՝ էն, որ գիշերը պատուհանները պատին տված շնչահեղձ պառկած ես խոնավ բարձի վրա ու շոգից տանջվում ես։ Կարծես քո հետ չի եղել։

1901 թ. Ն. Շուստովը անանուն կերպով փարիզյան մի ցուցահանդեսի է ուղարկում հայկական «Ֆին-Շամպայն» կոնյակի նմուշները: Ժյուրիի անդամները միաձայն Գրան-Պրի մրցանակը շնորհում են անհայտ կոնյակագործին, իսկ երբ իմանում են, որ նա ֆրանսիացի չէ, որ կոնյակը ուղարկված է Հայաստանից, այնքան են զարմանում, որ բացառության կարգով Ն.Շուստովին` աշխարհում միակ ոչ ֆրանսիացի կոնյակագործին, արտոնություն են տալիս իր արտադրանքի վրա գրել ոչ թե «բրենդի», ինչպես որ կարգն էր, այլ հենց «կոնյակ»: Կոնյակի արտադրության պատմության ընթացքում ոչ ոք այդպիսի իրավունքի չէր արժանացել:

Կգա մի օր, ու դու կհասկանաս, որ ուրիշի ցավ չկա, կա տիեզերական ցավին անհաղորդ հոգի, որ նույնն ա, ինչ դիակն՝ անձրևի տակ։

Մեր անգլերենի ուսուցչուհին հայրենադարձ էր, Ամերիկայում էր ապրել ու հաճախ էր մեզ պատմում էդ հեռավոր ու անիրական թվացող երկրի մասին։ Մի օր մեզ պատմեց, թե ոնց են մի անգամ Նյու Յորքում ժամերով խցանման մեջ մնացել։ Դա մեզ համար հեքիաթի նման էր հնչում՝ մեծ քաղաք, մեծ շենքեր, անթիվ մարդիկ, լիքը փողոցներ, խցանումներ, աղմուկ․․․